maskeyi takınca çılgına dönen stanley ipkiss de değildim,
bir süper kahraman değildim, olmaya da niyetim yoktu zira,
o yüzden, öyle bir anda değil, yavaş yavaş, sindire sindire oldu değişimim.. mucizevi bir
dokunuşla değil, çoğu kez sonunu düşünmeden yaptığım kendi "eski ben e ters" davranışlarımla
oldu,
damlaya damlaya göl oldu yani bir nevi..bir zaman sonra okyanus ortasında küçük bir ada parçası
olarak kaldı "öteki-saf, masum-" benliğim..
yaptıklarım beni sonsuz bir denize çevirdi.. zaman zaman tsunami yaratıp insanları boğduğum..
zaman zaman kendi genişliğim ve terkedilmişliğimde boğulduğum bir denize..
http://fizy.com/tr#s/1ai0gd
öğleden sonra beden eğitimi dersi vardı,
çantamı açıp eşorfmanlarımı giydim, onun hediyesi olan bilekliği bileğime geçirdim (bir başka doz
daha..)..biraz saha etrafında koşar, sonra da gibtir olur giderim diye düşünüyordum ki serhat
soyunma odasına dalıp,
"hazırsın demi aga?" dedi
"neye?"
"kanka maçımız var ya bugün? makinelerle?"
haydaa...
tamamen unutmuşum lan..
pek bozuntuya vermeden,
"ha tamam tamam, geliyorum sahaya" dedim..çıktı bu..
doğru, bugün de bir meşkalem vardı beni oyalayacak..bu iyi olmuştu.