benim hayatta hiç bir şeyim mükemmel gitmesin aman.. sakın... hep illa bir çıbanlık çıksın aq...
neyse.. çok da gibimde değil ama..o güzel takım havasına yazık oldu işte... her halde artık bir
daha basket masket oynamayız... o bin kurusuyla bir daha aynı takımda hayatta olmam... olmam
mı dersiniz?..
ne diyorduk..
mine evet.. doludizgin bir ilişki... oldukça hızlı yaşıyoruz..her gün ama her gün buluşuyoruz..
vizeler yaklaşıyor.. dersler yalan olmuş..o değil de, dünya yalan olmuş beyler.. artık
buluşmalarımızın büyük kısmı öpüşmekle geçiyor...
paylaşacak bir şey kalmadı mı yoksa?
..ve dışardan görünce iğrendiğim, kötülediğim o çiflerden mi olduk yoksa?
ama mümkün değil beyler..ne benim..ne de onun benim tenime karşı koyması mümkün değil..
o cici, oturaklı, entelektüel hanım kızın, her geçen gün vahşi bir dişiye dönüşmesine şahit
oluyorum..
o olgun geçinen, filozof, yoğun duygu sahibi, muhabbetçi tsigalkonun nasıl kendini kaybettiğini
görebiliyorum..
ama bir şey yapamıyorum.. yapmıyorum yada.. işime geliyor..
artık yanında, özellikle belli bir noktayı aştıktan sonra erekte oluyorum..her gece eve don ıslak
dönmekten çamaşır kalmadı aq..damat sancısı da cabası tabi..
bir gece, kordondaki oldukça uzun bir gecenin ardından, ilk defa, yurda vardığımda "off.."
dediğimi anımsıyorum( ve bu beni huzursuz ediyor)..off diyorum.. yorulmuşum..
..sıkılmışım ya da,
..ya da zor mu gelmeye başlamış?
... yük mü olmaya başlamış?
..teferruat haline mi gelmiş?..
off.. diyorum.
yarı ıslak donumu çamaşırlığıma fırlatıp yenisini alırken.. düşünmeden edemiyorum.."ne oluyor
böyle?..neredeyse gece bittiği için seviniyorsun be tsigalko? hani önceden zaman hiç geçmesin
derdin?"
yine ve yine... kahretsin ki belki yüzüncü kere.. gece muhakemesindeyim kendimle..ben
soruyorum..ben cevaplıyorum... ben yargılıyorum... ben infaz oluyorum..
yine ve yine..ben sorguluyorum kendimi... artık iyice bölünen, şizofrenik ve depresif ruhumdan
hesap soruyorum...