ablamın söz hakkı olmadığı her durumda olduğu gibi, kestirip attılar ve, kendisine sormadan kabul ettiler. ama en kısa zamanda düğün hazırlıklarının başlamasını istediklerini de aileye söylemeyi ihmal etmediler.

kısa zamanda eşyalar alındı, koyunlar kesildi, bohçacılardan kıyafetler alındı. zaten hüseyin ağa her şeyi hazırlamıştı kısa sürede. hazırlıklar tamamlandı.
bir sabah annem tarafından uyandırıldım,
-kalk kalk! ablanı gördün mü? sana bir şey dedi mi?
+yoo? ne oldu ki?
-yerinde yok! nereye kayboldu bu kız.
+...

canımın yarısını zorla evlendirmeye kalkıştıkları için, evi terk etmişti. çok iyi anlıyordum onu ama, başına gelecekleri için de çok korkuyordum. hem dışarıdaki hayatın kötülüğü, hem geldiğinde karşılaşacağı muamele beni korkutuyordu.

aramalara başlandı hemen, tüm sülale farklı farklı yerleri araştırıyordu. en sonunda istanbul’da esenler de olduğu haberini aldı babam, kimden öğrendiğini dahi söylemedi bize. hemen topluca esenler e gidildi ve bir terzi den çıkarken alınıp eve getirildi.

ablam eve geldiğinde babamın ilk işi okkalı bir tokat oldu. "şerefimizi iki paralık ettin" dedi. ablam konuşmuyordu, cevap vermedi. sanırım o da biliyordu başına gelecekleri. "kapatın odasına şu laneti, gözüm görmesin" dedi babam. evde bir sessizlik. belli ki ölüm sessizliği. ablam ise bir odada kilitli. konuşmuyor sadece izliyor, dinliyor, ağlıyor.