" Tamam , bişeyin yok.Gel elini yüzünü yıkayalım. " dedim. Saçlarını okşayarak elinden tutup lavaboya zütürdüm ve elini yüzünü yıkadım.Az da olsa kendine gelmişti." Şimdi daha iyi misin ? " dedim." Evet Ramazan Abi, tuvalete de gidebilir miyim ? " dedi." Tabi , ben dışarıda bekliyorum. " dedim. Tuvalete girdi , bende dışarı çıktım , Kaan'ı bekliyordum.O esnada meslektaşım Haluk Bey ile karşılaştık. Eşinin doğum yaptığını duyduğumu söyledim ve tebrik ettim. Yaklaşık 10-15 dakika sohbet ettik. Zaman iyice geçmişti ve tuvaletten cam çatlama sesleri geldi. Neredeyse tüm civara yayılmıştı ses. Tuvalete koştum , tüm aynalar paramparça olmuş , etrafa saçılmıştı. Kaan ise bir köşeye çöküp kafasını dizlerinin arasına alarak ağlaya ağlaya " Vecede " kelimesini tekrarlıyordu. Sürekli bu kelimeyi kullanıyordu. Yanına koşup diz çökerek " Kaan , iyi misin ? " diye sordum. Yüzünü kaldırmıyordu. Hala o kelimeyi kullanmaya devam ediyordu.Şiddetli bir şekilde sallayarak tokat attım ve tüm gücümle " Kaan " diye bağırdım. Durdu ve kafasını kaldırdı. Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu elleri, yüzü kan içindeydi. Gözlerimin içine bakarak " Buldular. " dedi.