Dumlupınar savaşı kazanılmıştır. Düşman askerleri geri çekilmektedir… Afyonkarahisar hatları çözülünce birkaç yunan esiri geceleyin Mustafa Kemal’in çadırına getirilir. Bunlardan biri zafer kazanmış kumandanın doğup büyümüş olduğu Selanik’ten gelmiştir. Yüzü kendisine yabancı gelmemiştir. Üniformasında hiç bir işaret yoktur. Mustafa Kemal’e sorar:

– Binbaşı mısınız?
– Hayır.
– Kaymakam mı?
– Hayır.
– Miralay mı?
– Hayır.
– Ferik mi?
– Hayır.
– Peki nesiniz o halde?
– Ben mareşal ve Türk Orduları Başkumandanı’yım.

Şaşkınlıktan ağzı açık kalan Yunan, kekeler:
– Ben başkumandanın savaş hattına bu kadar yakın bir yerde dolaşmasını işitmiş değilim de
ŞUGUYA GÖRE DEVAMi GELIR
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^/^^)(*&^/$$/&&**^$@#^&
istanbul’un işgal günleri sırasında; başta General Harrington olmak üzere bir kısım işgal kumandanları Pera Palas Salonu’nun bir köşesinde otururlar. Mustafa Kemal nedense dikkatlerini çeker. Kim olduğunu soruşturdular. Mustafa Kemal denir. Onlar için Mustafa Kemal Birinci Dünya Savaşı’nın en ünlü şahsiyetlerinden biridir. Yabancı dillerde Çanakkale Harpleri’nden bahseden ve daima Mustafa Kemal’in isminde düğümlenen kitaplar ve yazıların, o zaman bile bir kitaplığı doldurduğu söylenirdi.

Kendisine haber göndererek masalarına davet ederler. Ama Mustafa Kemal’in cevabı hem nazik, hem kesindir:

– Burada ev sahibi olan biziz. Kendileri misafirdirler. Onların bu masaya gelmeleri gerekir.