Kadın " Kenan! " diye çığlık atmaya başladı. Serap kadını hala sıkı sıkı tutuyordu." Ölmedi dimi ? " dedi Serap." Yok , yani sanırım. " dedim. Kenandı adı , hocanın bahsettiği çocuk.27 veya 28 yaşlarındaydı. Gençti daha , bacaklarından tutarak içeri doğru sürüklemeye başladım. içeri alıp ellerini ve ayaklarını bağladım. Serap hala tutuyordu kadını.2. kata çıktık , evlerine. Debeleniyordu kadın , " Kimsiniz siz ? Kardeşime ne yaptınız ? " diye.Çok öfkeli ve sinirliydi. Evlerine çıktık ve salona geçtik. Yaşlı , hasta bir kadın vardı koltukta. Koltukta yatıyordu.ip ince , çok zayıftı. Bizi görünce şaşırmıştı ve " Bunlar kim Fahriye ? " dedi. Sesi çok boğuk ve kısıktı. Neredeyse konuşamıyordu. Serap kadını bırakmıştı artık , kadın annesinin yanına koştu.Bu Kaan'ın teyzesiydi , yatan hasta kadın ise anneannesiydi.Bir sandalye çekerek kadının yanına oturdum. Fahriye Hanım korkuyla bakıyordu bana." Uzak dur! " dedi." Kimseye zarar vermeye gelmedik , lütfen sakin olun. " dedim." Kardeşimi neden öldürdünüz o zaman ? " dedi." Ölmedi bayıldı sadece.Hem ilk saldıran sizdiniz. " dedim." Ne istiyorsunuz bizden ? Rahat bırakın artık , mahallenizden de gittik işte , kimseye bir zararımız yok. Daha ne istiyorsunuz , canımızı mı ? " diyerek ağlamaya başladı kadın." Fahriye Hanım , lütfen ağlamayın. " diyerek kadının omzuna dokundum." Buraya Kaan Bahadır hakkında konuşmaya geldik " dedim. Fahriyenin gözleri donmuştu , put gibi kesilmişti. Beni öldürecekmişçesine bakıyordu." Defolun burdan , defolun! " diye bağırdı. Eliyle bacağıma vuruyordu , tutamıyordum kadını.O anda Fadime hanım " Fahriye! " diye bağırdı. Durmuştu Fahriye. Fadime Hanım yutkunduktan sonra " Ne istiyorsunuz oğlum ? " dedi." Bilgi. " dedim. Fahriye annesine dönerek " Anne ? Bunlara yardım mı edeceksin bide ? Bu şerlileri ? Kenanı öldür- " cümlesini bitiremeden Fadime Hanım bağırarak " Yeter artık! Yeter , yıllardır bu çileyi , bu ızdırabı çekmekten bıktım Fahriye.Ne olacaksa olsun , herbir günümüz ölümle geçiyor.Her günümüz sıkıntı ile şer