Melisle olan mesajlaşmalarımız devam ediyordu ama ben aşk hissetmiyordum bu egoist adamı çekecek sabredecek kız yoktu ayrıca ciddi bir ilişkiden korkuyordum ve aramızda olan bilgi alışverişinden memnundum celal Şengör ilber ortaylı gibi insanlara hayran olan onları idol olarak alan ben elbette bilgiye aç biriydim intihara meyilimli değildim boşluktaydım burağında dediği gibi "ne yaşayacak ne de ölecek kadar cesur" düzeninin bozulmasından işlerin kötüye gitmesinden onurunun gururunun yerler altına alınmasından korkan bir adamdım ben ne bir kıza yakınlaşıp muhabbet kurabilir ne de çıkma teklifi falan edebilirdim her neyse bu mesajlaşmalar devam ediyordu ve birgün beni bir yere zütürmek istediğini söyledi kabul ettim çıktık ve beni mezarlığa zütürdü melis hakkında bilmediğim başka birşeyde vardı anne babası ölmüştü bir trafik kazasında ona teyzesi bakıyordu mezarın önünde omzuma kafasını koydu ve ağlamaya başladı ona sarıldım ve benim de gözümden bir iki damla yaş süzüldü mezara su döktükten sonra mezarlıktan çıktık bana buraya kimseyi getirmediğini ve ilk beni getirdiğini söyledi sanırım korkum gerçek oluyordu melis bana aşık olmaya başlıyordu çok duygusaldı çok zekiydi ve de tatlıydı hayallerimde olan kızdı bu kız ama ben hazır mıydım kardeşim dediğim adamın ölümünden sonra hiçbir şey den zevk alamıyordum ve ikimizin hayallerinde evlenmişiz yurtdışında yaşıyoruz eşlerimiz çocuklarımız arkadaş ve ikimiz yine tarih ve bilim muhabbeti yapıyorduk fakat o ölmüştü ve ben bir boşluktaydım kafam çok bulanıktı buseyi evine bıraktım eve geldim yastığa kafamı koydum ve düşünmeye başladım o ara da uyuyakalmışım