+4
Birden yanımdan bir ses bana;
– Merhaba dedi. Baktım, gözlerime inanamadım. Senelerce içimde sakladığım, kendime bile onu sevdiğimi söyleyemediğim kadın … karşımda duruyordu. Gözlerinin içine baktım ve;
– Merhaba, dedim. Gözlerimi ondan alamadım. Hayal gördüğümü düşündüm. O yeşil gözleri hala ışıl ışıl parlıyordu ve kalbim, onu gördüğüm ilk gün gibi yerinden çıkacakmışçasına çarpıyordu.
– Nasılsın ? ne arıyorsun burada, dedim.
– Kısa süreliğine bir iş için istanbul’dayım, dedi.
Ne büyük tesadüftür ki koskoca istanbul da on beş sene sonra karşılamak. Zaman sanki durmuştu.