içeri tekrardan girdim.. Işıkları açtım, mumlar hala yanıyordu şaşırmıştım, daha demin kapkaranlık odada duran bendim aynaya baktım çatlaktı evet çatlaktı... Üzerinde "Murab" yazıyordu, Gülçin yazmıştır dedim ama elleri bağlıydı, yazdığı resime yaklaştım almak için birden bana dikti o gözlerini... O anı anlatamam o kadara hasta, o kadar vaka o kadar olay.. hiçbirinde yaşamamıştım o korkuyu çok büyüktü... Ben ona baktıkça anılarım, gördüğüm kabuslar, yaşadığım korku dolu anlarım gözümün önünden geçiyordu bir film şeridi gibi. tokat attım Gülçin'e gülmeye başladı, kahkalar atıyordu çizdiği resmi aldım, anlamsız saçma bir resime benziyordu, karaladı herhalde diyip çöpe attım...

Ardından içeri annesi ile Ebrar girdi, korktuklarını söylediler aşağının camlarının patladığını ne olduğunu sordular.. cevap veremedim, bunun mantıklı bir açıklaması yoktu çünkü bir şeyler uydurdum..

" Cereyan yapmıştır, önemli bir şey yok.. Bu arada Gülçin'i iyileştiriceğim, yarın bidaha buraya getirin" dedim açtık koltuğun kilitlerini çok sakindi yorulmuştu kız haliyle evine ben zütürmek istedim, hem kadına zahmet olurdu hem de evlerinin yolunu öğrenmem benim içinde iyi olur diye düşünmüştüm.