"sahi, ben senin yazdığın mesajların hepsini saklıyorum biliyor musun?" dedi.
"oha, binlerce vardır, nasıl sığıyor telefona?"
"telefonda değil ki? hayatım * ajandaya yazıyorum"
nasıl yani? yok artık... ona yazdığım her şey, dahası bütün yalanlarım, bir de kalem kağıt ile
kayda mı tutuluyordu? inanılır gibi değil..
şaşkın şekilde gülerek,
"ne..na..vay be * ... neden peki?"
"bilmem * hoşuma gidiyor yazdıkların, şiir gibi oluyor hele bazıları..bir de tabi, sen benim ilk ciddi
erkek arkadaşımsın, o yüzden ilersi için hatıra olsun istiyorum.. senin hoşuna gitmedi mi yoksa
bakiyim? ;)"
"gi..gitti.. şaşırdım sadece.."
"kızlar yapar böyle şeyler ;)"
sadece senin gibi sevecek kadar deli olanlar belki.. hepsi değil..
muhtemelen bu geceden sonra hışımla yırtılacak ve yakılacak olan ajandanın kim bilir kaç sayfası
doludur diye düşündüm,
ve işte o gece, en azından ebruya olan saygımdan ötürü bazı mesajlarını sim de saklama kararı
aldım, ayrıca 2. dönemden itibaren başlayacağım günlük tarzı şeyin de çıkış noktası burası oldu..
yapamayacağım sanırım..en azından bu gece.. eğer yüzümü ve mimiklerimi kontrol edebilmeyi
öğrenmemiş olsam, çok daha zor bir gece olabilirdi benim için, kafamın içinde çarpışan duygu ve
düşünceler yüzünden ortalık savaş alanına dönmüş durumda, yine, yeniden..
"ehliyet alıcam bu sömestr" dedi, "babam araba için şimdiden araştırmaya başladı bile * "
"oo iyimiş"
"gezdiririm seni, şöför nebahat mod on" kahkahalarla güldü, ben de eşlik etmeye çalıştım..