gülümsedi, onu, bir şey konuşmak için bankımıza getirmiştim..bu şey, ciddi ve güzel bir şey olsa
gerekti.. ilişkimizde bir sonraki aşamaya mı geçiyorduk yoksa?
umut ve mutlulukla gözlerimin içine bakarak,
"konuşalım hayatım" dedi, şaşkın görünmeye çalışıyordu,
her kız gibi o da, benden birazdan duyacağını sandığı, ilişkimiz hakkında "ciddi ve güzel" şeyler
öncesinde, sanki bu durumu tahmin edemiyormuş gibi görünmeye çalışacaktı..
duymayı beklediği sözlerin ardından, "ay, çok ani oldu, çok hoşuma gitti ama çok da şaşırdım"
tarzı mutlu ama tedbirli cümleler kuracak, öyle hemen uçuş moduna geçmeyecekti..
oysa ben..pff.. inanın bunu nasıl cümlelere dökebilirim bilmiyorum.. bildiğim tek şey ise, bir daha
asla bir kızla bu duruma gelmeyecek olduğumdur,
terk etmek, terk edilmekten çok daha zor beyler.. hele ki bunu sizi sevdiğine inandığınız birine
yapıyorsanız.. resmen kendi kendinizi lanetliyor, damgalıyorsunuz.. kendi kendinizden damga
yiyorsunuz.. suçlu gibi..ki suçlusunuz da zaten..
arkadaşlar bu gece pek iyi hissetmiyorum, yarın gündüz vakti açığımızı kapatırız, görüşmek üzere
iyi geceler..
iyi akşamlar panpalar,
bu gece 00.00 gibi geleceğim, bütün açığımızı kapatacağız, size sürprizim var ;)
başlık altında görüşmek üzere.
kaldığımız yerden devam panpalar..
http://fizy.com/#s/1n2hao
nihayetinde, günlerdir kaçtığım, ertelemek için türlü bahanelerin ardına sığındığım o bedbaht an
gelmişti. derin bir nefes aldım..
düşündüm de, "ebru, senden ayrılmak istiyorum" deyip bitirmek çok daha kolay olurdu..ama
birazdan anlatacağım şeylerin ağırlığı, direkt ve sebepsiz bir ayrılık isteğinden çok daha
ağırdı..yani topu ona atmak fikri, o kadar da cazip gelmiyordu artık.
ışıl ışıl gözlerle yüzüme bakan ebru, sonsuza kadar böyle kabız gibi kalsam bile bekleyecekmiş
gibi duruyordu..ne diyeceğimi bilmeksizin ağzımı açtım..