"arkadaşlarıma gidiyorum dediğim hafta sonu, eskişehirde başka insanlarlaydım.. birinci sınıftan
bir grupla.. onların arkadaşlarına gittik.. benim orada tanıdığım sadece 1-2 kişi vardı.."
kısa bir anlığına da olsa susup bir sonraki bölüm için güç topladım, o ara yine ebrunun yüzüne
bakmadım, yerdeki karıncıları izliyordum, ebrudan da herhangi bir tepki gelmemişti ilk bölüm için,
devam ettim,
"o grupta benim daha önceden tanıdığım bir kız da vardı..biz, hepimiz aynı evde kalınca, yer
sıkıntısı nedeniyle bu kızla aynı odaya düştük.. sonra..olmaması gereken bir şeyler oldu.. daha
başka ne diyebilirim bilmiyorum.. açıklayabilmek mümkün değil ama.. sanırım ben o kızdan... "
derin bir soluk alış duydum, ister istemez konuşmamı kesmek zorunda kaldım, yapmamam
gerektiğini bile bile gözlerimi yerden kaldırıp ebruya baktım..
irileşleşmiş gözler ve donuk bakışlarla karşılaştım.. yanakları kızarmaya, gözleri bulutlanmaya
başlamıştı..bir eli yüzüne gitti, ağzını, burnunu kapamaya çalıştı..
benim de midem yanmaya başlamıştı aniden.. enseme ateş bastı.. başım, boynumun
taşıyamayacağı kadar ağırlaşmış gibiydi.. öne eğildi..
"çok üzgünüm.. bunu söylemek zorundaydım sana.. çok üzgünüm.."
hıçkırdı,
bir kaç saniyeliğine her şey flulaşmıştı etrafımda.. benim de mi gözlerim doluyordu yoksa? neden?
yüzüne baktım bir kez daha refleks olarak,
yeniden hıçkırdı, göz yaşları yanaklarına doğru süzülmeye başlamışken, az önce yüzünü
kapayan eli şimdi bir yandan gözlerini silmeye uğraşıyor bir yandan da onlara set çekip benden
gizlemeye çalışıyordu.