"yaa işte, tsigalko..iyi bak bu eve, salona, mahalleye" deyip göz kırptı,
"niye be?" dedim, ne alakaydı lan?
"burada geçirdiğimiz son kış olabilir çünkü * "
ana.. niye lan.. yoksa?
"taşınıyor muyuz?" dedim.
"evveet, bak hanım zeki oğlun leb demenden leblebiyi anladı he he"
"oha, baba harbi taşınıyoruz ha? da, ne alaka şimdi?"
"e oğlum artık kardeşin de büyüdü bak, kendi odası olsun ister, sonra sen büyüyorsun, ilerde
evlilik durumların olacak, birikimimiz varken, artık daha geniş bir tanesine geçmek lazım, hem
gayrimenkul hiç bir zaman ölmez biliyorsun, bankada duracağına bir işe yarasın para.."
http://fizy.com/#s/1aj5pq (ebrudan bana)
vay amk..
vay ki ne vay..lan?..çocukluğumun geçtiği, çakıllarının açtığı yara izleri hala dizimde duran, ilk
tasomu köktüğüm, ilk kız öptüğüm, boncuklu tabancala savaşlarında direklerinin arkasına
saklandığım, ilk arkadaşlarımı, ilk maceralarımı (birini anlatmıştım başka bir hikayede) ilk
icraatlarımı yaptığım, efsane mahallemden taşınıyoruz ha?
ercanlar,
buraklar,
cevat bini
sümüklü fatih
kız kurusu didem filan,
hepsi yalan mı olacak şimdi?
o değilde, daha geçene yaz potalarını dövdüğüm basket sahasından, eski dostlarla buluşup
biraları devirdiğimiz sarı-park dan,balkondan keline tükürdüğüm için kendimi hala suçlu
hissettiğim, ama beni pek seven bakkal nuri den filan da ayrılıcam he?
vay amk..
sonra bu ev..
odam..
şu üniversiteyi kazanacağım derken zütümde basur çıkarmasına ramak kalışına şahit olan,
kardeşimle kick taks maçları yaptığımız salon, çocukluğumda oyunca arabalarımı gezdirdiğim
uzun ince hol..annemin zıplarsak toz kalkar diye içinde bir türlü rahat hareket ettirmediği salon
(anneler işte.. * )... anneannemin hünerini konuşturduğu, içinden her daim mis kokular yayılan,
avizesi diğer odalardan farklı, balkonlu mutfak...