sonra da hoca girdi zaten..
başımdan geçen trajedinin ardından ilk günüm, beklediğimden güzel ve kolay başlamıştı, umarım
öyle devam eder...
öğle arası nilayla muhasebemiz vardı,
yiyeceklerimizi alıp masanın birine oturduk, önce her zamanki gibi genel mevzular konuşuldu,
yaklaşan finaller konusunda kaygılar dile getirildi, muhabbetin altı dolduruldu.. nihayet artık
yeterince geyik yaptığımızı düşünmüş olmalı ki nilay konuya girdi,
"tsigalkocum.. nasıl oldu böyle bir şey?" dedi..
ne dediğini anlamamazlıktan gelecek halim yoktu.. böyle çocuk oyunları için fazla büyüktüm
artık.. cesurca devam ettim açtığı yoldan,
"açıklaması zor be nilay.. galiba ben de bir rahatsızlık var, en yakın cevap bu olsa gerek.."
"yok canım, ne münasebet.. olur böyle şeyler..ama, ne bileyim, yani siz..siz.. çok güzel bir çift
olarak görünüyordunuz dışardan bakınca.. hani, arkadaşımsınız diye demiyorum, hakikaten
öyleydi.. mutlu ve uyumluydunuz.. değil miydiniz?"
iç çektim..
"öyleydik.. belki..ama.. öyle olsaydık, bunlar yaşanır mıydı dersin? demek ki olmaya da bilirmişiz..
kendimi, onu ve etrafımı kandırmış olabilirim.."
"bence gayet gerçektiniz..ve hatta bence, sen şimdi kendini kandırıyorsun.. neden bilmiyorum
ama, sanki hep böyle güzel giden ilişkilerini bozarak kendine acı çektirmeye çalışır gibi bir halin
var..ya da birilerinden intikam almaya çalışır gibi.. bazı şeyleri artık geride bırakmışsındır diye
düşünüyordum ben... bırakamadın mı?"
"yok.. bıraktım.. onunla ilgili değil, hatta o bile benim bahanemmiş diyebilirim.."