nihayet konuşmaya karar verdi,
"şey, bir ara senle dışarı çıksak olur mu?" diye sordu temkinli ama aynı zamanda istekli bir ses
tonuyla,
"eeeıımm, pek vaktim yok bu aralar ama ya..okul, kick taks antrenmanları, ceyda filan derken,
kendime bile vakit kalmıyor, bilmem ki ne ara çıkabiliriz?"
hançeri kınından çıkarmıştım,
"haa..ah..ceydayla.." sustu, eli koluyla "ne iş?" der gibi bir hareket yaptı,
"ha biz, çıkıyoruz ceydayla, bir kaç haftadır * "
ve şimdi de saplamıştım... doğru yere, doğru zamanda..
kızın yüzü dalgalandı,
bir anlığına burun delikleri genişleyip daraldı, utanan, ya da heyecanlanan insan refleksi.. sanırım
bundan bahsetmiştim daha önce, ikili ilişkilerinizde faydalı olabilecek bir detay,
"aa..ha..hayırlı olsun.. tamam o zaman ya, önemli değil.. önemli bir şey yoktu zaten.." deyip tuhaf
jest ve mimiklerle sözlerini destekledi,
ben ise hala fake gülüşüm ve rahatsız edici derece yapmacık olduğuna inandığım bakışlarla kızı
süzüyordum,
"tamam" dedim gülüşümü bozmadan "görüşürüz * "
bozuk bir gülüş ve kafasını oynatmakla yetindi..