içinde iki kişilik taşıyorsan, inanılmayacak bir tarafı yok..
belli ki sen, bunca yaşadıklarına ve uçarılığına karşın hala tek parçasın ceyda..o yüzden beni
anlamanı beklemiyorum..
ben gene susunca, bu sefer biraz kızgın bir edayla,
"öff.. aman yani, şurda moralini bozmasına izin verdiğin şeye bak.. tamam ben de gerildim, hoş bir
karşılaşma değildi, ama seni bu kadar etkilemesine izin vermemelisin..o kızın bir önemi kaldı mı
ki senin için? önemi var mıydı ki hiç?"
o kız değil.. adı var onun.. ebru..
"boş ver ceyda" dedim, sıkkın bir şekilde omuz silkip, "üstüme de gelme..bu konuda konuşmak
zorunda değiliz.."
geri adım attı,
"hayatım, ben sen gerildin diye.."
"gerildiğim filan yok!..sadece.. boş ver işte.."
bozguna uğramış bir yüz ifadesiyle geri çekildi.. kızgınlığı tamamen yüzüne vurmuştu.. kızgın bir
ceydayı, melteme karşı görmüştüm evet (ve bu ilk seferdi) şimdiyse, bana kızgın bir ceyda
görüyordum (ve bu da ilk kez oluyor)..doğrusu onu hiç bana kızgınken görmediğim için, bu hali,
az önceki anlayışlı taklidi yapan halinden daha çok ilgimi çekti, incelemeye başladım.. ilgimi,
gönlünü alacağım sanarak yanlış yorumladı,
"güya her şeyi paylaşacaktık.. tabi.."
"paylaşıyoruz zaten.." dedim duygusuzca.. böyle mal mal davranarak onu daha da
kızdırabileceğimi düşünüyordum,
"hayır paylaşmıyoruz!" dedi aniden parlayıp, sonra yeniden sakinleşti, mırıldar gibi, "bu ebru
meselesi kapandı sanıyordum ben? anlatmadığın bir şeyler mi var?..tsigalko?"