sahi, iyi de neden daha fazla izliyordum ki onu?
sonunda zincirinden boşalıp sınıfın ortasında ağlamasını filan mı bekliyordum?
ya da bana doğru bakıp, gözleriyle başka mesajlar daha vermesini mi?
ya da herhangi bir şey..
neden hala önemsiyordum tepkilerini?..
suçluluk duygusu muydu?
yoksa vicdan azabı mı?
belki de, katilin cinayet mahalline dönme arzusunun, gönül cinayetine uyarlanmış haliydi benim
düşüncelerim..
cinayet mahalline mi dönmek istiyordum?
ne için?
yakalanayım diye mi?..
okul çıkışı, herkes birbirine "seneye görüşürüz" esprisini yapıp iğrençleşe dursun, ben kolumda
ceyda ile, alper ve nurettin e de iyi yeni yıl dileklerimi iletmiş, servislere doğru ilerliyordum,
yolu yarılamıştım ki arkadan gevrek bir ses beni durdurdu,
"delikanlı?..delikanlı.. basketçi?"
nihayet üzerime alınıp döndüm ki, bizim karete kid bedenciyle karşılaştım,
"aa hocam merabalar (: ( pff..)"
"naber" deyip elini omzuma koydu, "seçmelere gelmedin hani?"
"eeüü hocam.."
"bak vallahi sen kaybediyorsun ona göre.. kastın da kastın kendini yahuu?" deyip şakadan
azarladı..
aq kurtulamıcam galiba bu adamdan ben..
aslında, niye kurtulmak isteyeyim ki?
"hocam kusura bakmayın cidden, yoğundum o ara dersler filan.."
"hadi canım sende" deyip ti ye aldı beni, gözü ceydaya kaydı, ben de baktım, bizim kız saf saf
gülümsüyor,
"merabalar hocam" dedi sevimli sevimli,
"merabalar hanım efendi, senin dersine de giriyorum değil mi bu yıl?"
"evet hocam, 1. sınıfım ben (:"
"haa diyorum gözüm bir yerden ısırıyor"
muallak az değilsin sen zaten, bir kızları bir de basketçileri gözden kaçırmaz.. fetiş midir nedir..
baktım hatunu zütürüyorlar, lafa girdim,
"şey, hocam, şimdi katılma imkanı var mı?"
"şimdi? kafana taş filan mı düştü evladım?"