Ama bazı şeyler göründüğü gibi değildir.. kadınları ve bazılarının “hafif görüntüsünü hafife
almayın”, aldanmayın..
Sevgililer gününden bir gün önceydi..(amma zaman seçmişim değil mi? Ee madem bu son
cinayet, o zaman en esaslısı da bu olmalı.. zira artık emekli oluyorum.. tövbe filan edicez..)
Ceyda ile okulda görüştük, yukardaki çardağa, yani klagib cinayet mahallime zütürdüm onu da..
Kız, bu aralar biraz uzak kalışımız ve benim ona şu “huzur evi meselesi” nedeniyle kızgın
olduğumu düşündüğü için temkinli görünüyordu.. hatta gergin sayılırdı...
Yo hayır.. sana kızgın değilim Ceyda..sen de bana kızma…lütfen kızma..
Oturduk, onu yola dik uzanan banka oturtmuş ben de her zamanki gibi çapraza
oturmuştum…klagib ritüeller.. daha önce mine ve
ebrunun sevgilerinin sonunun geldiği yerde, aynı şekilde.. aynı pozisyonda..
Bütün bu benzerlikler ve tekerrür beni rahatsız etti.. takıntılı bir seri katil gibi hissediyordum..
“konuşmamız lazım” dedim..
Kız, kesilmeye zütürüldüğünü anlayan kuzunun huzursuzluğuyla yüzüme bakmaya başlamıştı..
acaba başına gelecekleri anlamış mıydı?
“konuşalım?” dedi rengini oturtamadığı bir sesle, omuz silkti.. rahat görünmeye çalıştı..
şimdi yeniden hamle sırası bendeydi.. acaba direkt, bodoslama mı girseydim? Yoksa gene sol
elimle sağ kulağımı mı tutacaktım?
http://fizy.org/#s/2b7d41
Ceyda, ne olursa olsun, dobra bir kızdı..benim de en azından bu seferlik, sona yakışır bir biçimde
dobra olmam gerekirdi sanırım..bunu ona borçluydum..
“Ceyda..sence ilişkimiz ne durumda?” dedim..
Dobralık telkini boşa gitmişti..
Kızın dudakları titredi, “nasıl yani?” der gibi bir bakış attı, başını öne doğru uzatmış, tek kaşını
hafifçe kaldırıp soru anlamı yüklemişti..
“nasıl yani?” diyordu mimikleriyle..”bu da sorulacak soru mu?” “ne demekti şimdi bu?”…
Ses gelmeyince yeniden konuştum,
“son zamanlarda..biraz..sıkıntımız var gibi?”