Benim bu olmam lazım, binliktir, Kazanovalıktır, jigololuktur (:p) filan bana göre değil, ne diye
girmişim ki ben bu toplara?
Benim süt çocuğu olarak devam etmem lazım, en pastörizesinden…
Yoksa çok zarar veriyorum.. kendime..etrafıma.. böyle yürümez..bir gün ağzım yüzüm kayar,
ondan sonra belamı bulmuş olurum
işte..en iyisi bir an önce doğru yola dönmek.. demi?
Nilaya cevap attım,
“gayet iyiyim (: size de iyi eğlenceler ;)”
Temiz bir mesaj.. takılmanıza bakın, beni rahat bırakın demek istiyorum öz olarak.
Tekrar mesaj geldi,
“istersen bize katılabilirsin bak?”
Bizim deli kızın gene sevecenliği tutmuştu..ne işim var amk benim sizin aranızda sevgililer
gününde?
“yok artık canım (: hadi, bak tolgayı ihmal etme sonra gece hıncını benden alır :p”
“iyi madem.. konuşalım bir ara ama?”
“tamam konuşuruz, hadi bb”
Noktayı koyduğumu umuyordum ama buna rağmen bir kez daha telefonum titredi, içimden hafifçe
küfrettim, kızım manitanla ilgilensene yeaa.. anladık iyi arkadaşsın, eyvallah..
Mesajı açmamla dona kaldım, Ceyda yazmış,
http://fizy.org/#s/1ah6hs
“şimdi kol kola ıslanıyor olabilirdik bizim bankımızda”
….hay anasını ya..ne diyon sen Ceyda?..ne diyebilirim ki?..sinirim bozulmuştu birden..ceyda
vazgeçmiyordu..gurur yapmak zaten ona göre değildi..ama ısrar etmek de faydasız değil miydi?
Cevap yazmadım..telefonumu da kapattım..gittim bir bardak daha çay koydum, tv salonuna inip
zevksiz italya kupası maçını izleyerek günümü muhteşem bir şekilde değerlendirmeye devam
ettim..
Sonraki günleri Alper-nilay ve diğer çocuklara iyi olduğumu ve konuyu artık kapatmamız
gerektiğini söyleyerek geçirdim..lan sanki terk edilen benmişim gibi davranıyorlar..belki de
kafadan sakat olduğumu nihayet anladılar da, acıdıkları için teselli ediyorlar..bilemiyorum..