they call me alpha

Uzun süredir takıldığım bir konu vardı.
Şu kişilik konusu, diyordum ki galiba benim alfa kişiliğim(xd) çok gülen ve cıvık bir yapıya sahip, yeri geldiğinde de ciddi oluyorum.
Daat yanlış, gülme ihtiyacım varmış çünkü kendimi iyi hissetmeye muhtaçmışım. O yeri geldiğinde ciddi olma olayı da normal birşey, nasıl desem. Galiba fıtrat veya kişilikle alakasız bir durum. Mesela genelde senin için önemli bir konuda bunu ciddiye almadan yapmazsin. Bunun gibi galiba.
Demem o ki bunun altından da hastalığım çıktı. Tüm hayatımı iyi hissetmeye odakladigim için zaten, tembellik felan da oluştu. Fakat insan sadece kendi çalışırsa yapacağını gördükten sonra, yani emek olayını anladıktan sonra ve çalışmaya ihtiyaç duyunca çalışıyor. Çünkü başka yolu yok.
O itiraf yazısını yazdıktan sonra (gerçi ben ona pek itiraf demek istemiyorum, pek bişey yoktu) kendime dedim ki, birazcık emek et. Sürekli Uyuşuk halimden kurtulmak istedim. Bu da dışıma yansıdı. Ama bunu yaparken, enerjik olmalıyım diye kendimi şartlamam da benim düşüncesizliğim. Yani bu olayda da hislere odaklanmışım.
Ahan da bu itiraftır.
Odaklanmışım felan diyorum da bunu bir bakima bilinçli yapıyorum. Ama tam bilinçli değil. Yani kimse oturup, dur ben güdülerimi tatmin edeyim, bir tak değilim ve hayal kurayim, bu hayale ulaşmaya çalışmak yerine sadece zihnimde canlandırdıklarımla yetineyim demez. Bunu yaparken yarı bilinçli oluyorsun galiba.
Ama hastalığınla yüzleşince, o hatayi tekrarladigini da görüyorsun.