ve
masasına invite oldum..
fincanımı masaya koydum.. ellerimi birbirine kenetledim... kadının gözlerinin içine bakıp
gülümsedim..
kadın aynı sevecen tavrıyla, fincanı kendine doğru çekti, gözlerini yüzümden ayırmaksızın,
gülümseyerek konuştu,
"hoş geldin tatlım.. gülay ablan ben.. adın, tam doğum tarihin, doğduğun yeri söyler misin?"
söylediklerimi önündeki eski not defterine not etti bir kurşun kalemle.. yeniden yüzüme baktı.. belli
ki, önce bazı soruları daha cevaplamamı isteyecekti benden
bakalım tatlı cadı görünümlü falcımız geleceğime dair neler söyleyecekti.. muhtemelen duymak
istediklerimi..
ama eğer onu istediğim şekilde yönlendirebilirsem..o zaman duymak istediklerimin tam tersini de
söyletebilirdim.. böylesi daha gerçekçi mi olurdu dersiniz?
sonuçta hepsi atmasyondan ibaret değil miydi?..fal..pff..