içimde muhteşem bir şehvet hissi vardı . Sanki, böyle anlayamadığım bir duygu vardı içimde , yabancı idi bu duygu bana . Babam sendeledi , elini kaldırdı tam vuracakken durdu . " gibtir git ulan evimden " dedi . Ergeniz , kanımız deli akıyor , 1.65 boyumuza bakmadan çektik kapıyı çıktık dışarı. Muğla ' nin havasi ilkbahar da bı ayrı güzel olur . Ama ilkbahar mevsimi benim için kabusun başladığı mevsimdir .

Yanımda hiçbir şey yok . Hırka , tişört , okul pantolonu ve okul çantam benim tek varlığım. Aptal aptal yürüyorum sadece . Etrafa bakıyorum da , annemsiz ne kadar boş . Ne kadar ıssız ?

Acaba neden böyle birşey yaşadım diye kendime soruyordum . Düşündüğüm gibi babam ölseydi , olmaz mıydı ? ..

Kötüye birşey olmazdı değil mi ? Olmazdı ...