Ben küçüktüm. Henüz 11-12 yaşlarındaydım. Memleketimize trenle yolculuk yapıyorduk. Fakirlik ya, asgari ücret alıyordu babam. Arabamız yoktu. Bindik trene. Fazla paramız olmadığı için 4 kişilik aile, kucak kucağa 2 kişilik koltukta gidiyor (ben babamın, kardeşim annemin kucağında gidiyordu.) Ücret alan görevli geldi. Ücretleri alayım dedi. Babam annemle kendisinin ücretini verdi. Kardeşim 6 yaşından küçük olduğu için ücretsiz yolculuk edebiliyordu. Benim ücretim alınacaktı. istedi görevli. Babamın parası olmadığı için 11 olan yaşımı 8 olarak söyledi. Zaten zayıf bir şeydim, 8-9 yaşındaki çocuklara benziyordum. Görevli itiraz etti. Kimliğimi istedi. Kimliğim annemde olmasına rağmen, babam evde olduğunu söyledi. Ulan kendi paramı veremiyorduk! Üsteleme aq görevlisi. iyi niyetin yok mudur!
Oda işini yapıyor sonuçta. işte orada gariban olduğumuzu anladım. Okumam gerektiğini anladım.
Allah'a şükür şimdi hayatımız iyi. Arabamız var. Kimseye muhtaç durumda değiliz. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin.