Buse'nin o zamanlar hayatı bu kadar çalkantılı değildi. Babasını yine erken yaşta kaybetmiş bile olsa annesine alzheimer teşhisi konulmamıştı. Yüzünde gülücükler açan bu kız karşıma oturduğunda niyetini anlamıştım. Ama yinede ona bakmaktan kendimi alıkoyamamıştım. Herkesin lise de mutlaka bir aşkı ya da hoşlandığı biri olur. Benim ki Buse'ydi.

+Merhaba.

-Merhaba.

+Karşıma oturduğuna göre birşey diyeceksin heralde *

- Aaa evet biraz utangaç bir insanım lütfen kusuruma bakma. Utangaçlık bende ara sıra ani bir unutkanlığa sebep oluyor.

+ilginçmiş. Seni ders çalıştırmam için buraya geldin heralde. Çünkü sınav vakitleri haricinde ben kantinde yemek yerken karşıma bir kız oturmuyorda.

-Evet, ama senin için bir sorunsa eğer...

+Aaa, hayır. Beni yanlış anladın tabiki değil. Ne zaman istersen çalışabilirsin. insanlara yardım etmeyi seven biriyim.

-Daha çok kızlara heralde.

+Yardımımı isteyen erkek oldu da geri mi çevirdim?

-Her neyse bu sefer de benim kusuruma bakma. Boş vaktin var değil mi.

Aslında boş vaktim yoktu. Çünkü olan vaktimi Buse yerine başka bir kıza söz vererek harcamış sayılırdım. Ama ona boş vaktimin olduğunu söyledim. Kesinlikle buna değerdi.

O masadan kalktığında ve ben arkasından ona baktığımda ilk defa içimde farklı bir his beliriverdi. Aşk...