hava, tavada pişirilen sucuğun yağı kadar sıcak, bir o kadar da nemliydi.
yapacak bir şey de yoktu, açıkcası olup olmaması pek de umurumda değildi, ona rağmen pek iyi olmasa da zaman geçirecek bir şeyler bulup kendimizi oyalamasını bilirdik. Çoğu zaman sessizliğin, acıyla karışık bir mutluluğa büründüğüne şahitlik eder, muazzam bir ahenkle ötüşen martıların sesine kulak verirdim...
O sıralar meşhur olan bir yer vardı benim kalbimde, ne zaman kafam atsa, oraya gider...

Hikaye +25'dir beyler, kendine güvenmeyen, pgibolojisinin bozulacağını düşünenler bundan sonrasını okumasınlar lütfen.
Gece kabus görmek ve olmayan varlıklara inanmak istemiyorsanız lütfen okumayın, çünkü bu yaşanmış, ve gerçek bir hikayedir...