icinde bulundugum birlik hilerion kalesini kusatmistik. girne daglarinin en zirvesinde kurulmustu. kalenin konumu ve saglamligi sebebiyle savasmak imkansizdi. kusatip beklemeye basladik. kusatma oncesi dum mahsen ve dehlizleri gıda ve su ile dodurduklari icin aylar geçsede kale pes etmiyordu.ben dahil bütün leventlerin cani sıkışmıştı. savasmiyorduk.bos bos bekliyor ve kalenin cevresindende ayrilamiyorduk.bu arada ada kaleler haric tamamen bizim olmuştu. arada venedik donanmasi adaya saldirmaya çalışıyor ama her seferinde italyaya yara alarak donuyor ve gucunu toplayip yeniden saldırıyordu. keske karaya cikmak yerine gemide kalmak isteseydim dedim içinden.en azından böyle bos duracagima suan venedik donanmasiyla çarpısirdim.4. ay boyunca arada kaleden atılan taş ve oklarin taciz atesleri disinda ilgin bisey olmadi.4. ayin sonunda birgun oglen vakti leventlerle kuzu çevirip laflarken kalenin kapisi acildi.bi şövalye ağır ve vakur sekilde disari cikti.2 metreden uzundu ve kalıbı ise benden 2 kat falan fazlaydi herelda.ki ben kalipsiz bir insan deildim. osmanli küffarlari diye kükredi, yokmu benle teke tek dövusecek baba yiğit.bu arada biz butun leventler ve ayrica kaledeki butun venedik askerleri kale burclarina cikmis şovalyeyi izliyordu. bizim su başimiz olan morali ali duzgun konus kafir diyerek kilicini cekti ve ayağa kalktı. anladik tamam bögurme eceline susadin diyerek şovalyenin karşisina dikildi.