Sonra, Pembe ile Beyaz’a dönmüş:
- Bir zamanlar kulübemizde birkaç gün kalan zengin bir kadın vermişti bunları, demiş.
Zengin konuk, ayrılırken çiftçiye:
- Kardeşim... Bunları sana hediyem olsun. Karanfilleri susuz bırakma! Yüzüğe de sahip ol!
Kızın son derece güzel olacak. Adı Pembe olsun. Fakirliğine üzülmesin! Ona karanfille bu gümüş yüzüğü verirsin, demişti.
Hasta çiftçi, kızına:
- Bunlar senin Pembe. Kalan şeyler de kardeşine aittir, demiş.
Çocuklar bu bölüşmeden memnun görünmüşler. Baba, gönül rahatlığıyla, gözlerini dünyaya kapamış.
iki kardeş, babalarının arkasından ağlamışlar.