Bu milletin bir destanı var, Biliyor musun? Karış karış toprağa işlenmiş Görüyor musun? Ataların sesleniyor, Duyuyor musun? Karanlık çöktüğünde, Baktın mı ufka? Ay ve yıldız el açmışken Allah’a, Toprağı titretmedi mi binlerce sela? Millet ki durmadı, indi sokağa.. O destanı şehitler yazdı, hem de sonsuz defa. Dinlesin birliğime, Milletime karşı ittifak yapanlar, Kahrolsun Hakk dururken zorbalara tapanlar, Milyon çehre, milyon umut Güneş elbet doğar, söner o bulut Soyum ki Ali Efe, Nene Hatun, Mustafa Kemal Paşa.. Çocuk söyle, durduramazlar, haşa çık, çocuk, neredesin? Fatih ol, şaha kalk, Zulüm yıkılsın gitsin! Olur da, biri derse ki hiçbir birlik ebediyete uzanmaz; Sen ona dirilişi hatırlat çocuk! Söyle çocuk söyle, ihanetin zırhını kıran Ömer’i.. Söyle, Erol’a ölümsüzlüğü gösteren feneri.. Söyle, milletini, milliyetini kucaklayan Mustafa, Yasin, Ayşe'yi. O kahraman, Sensin çocuk! Sensin, Baban, annen, kardeşin! Söyle çocuk! Vatan için, Millet için, Söyle ki "değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli" Dirilişle açılan bu yeni sayfa, Kazındıysa tarihe, akla, vicdana. Kardeşinin elini tut, Bırakma çocuk! O günü hatırla, Ve unutma çocuk! Dik dur, tok dur, Uyuma çocuk!"