/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
  1. 1.
    +4 -1
    5 yıl sonra…

    Hocası Yusuf’u yanına çağırmıştı..

    -Yusuf! Sen şimdiye kadar gördüğüm en iyi talebemsin… Birkaç aya kadar aramızdan ayrılıp ilim hayatına atılacaksın.. Evlilik çağın geldi de geçiyor.. Bir abimizin kızı var..

    Kur’an kursu hocalığı yapıyor.. Onu sana uygun gördük, ne dersin..?

    Yusuf Sevgi’den başka kimseyi düşünmemişti evlilik için.. Ama o çoktan evlenmişti belki de.. Hem hocalarına karşı boynu kıldan inceydi:

    -Siz nasıl uygun görürseniz efendim.. Anneme babama söyleyelim..

    Anne babanın da rızası alınarak gidildi kız istemeye… Yusuf’un içi kan ağlıyordu.. Evleneceği kişiyi sevemezse Onun hakkına gireceğini düşünüyor ve kahroluyordu… Konuşma ve tanışma faslının ardından sıra kahve ikrdıbına gelmişti… Odaya doğru güzeller güzeli bir kız geldi…

    Yusuf Sevgi’yi öylesine hayal etmişti ki, gelen kızı Sevgi gibi görüyordu…Hayır, hayır..! Hayal değildi bu.. Sevgi’ydi…
    -Bu nasıl bir tevafuk ALLAH’ım! dedi..

    Demek Sevgi okulu bitirmiş, hoca olmuştu… Yerinde duramaz oldu Yusuf… Kendisine uzatılan kahveyi alırken elleri tir tir titriyordu.. Fincan tabağını kaldırınca küçük bir kağıt gördü altında.. Sevgi’nin gözüne baktı..

    Sevgi ise hiç bakmadan “Al” dercesine başını salladı…Kağıdı elinde sımsıkı tutuyordu.. Kahvesini bitirince lavaboya gitmek için izin istedi… Odadan çıkar çıkmaz.. Kağıdı açtı..

    Okulda kitabının arasına koyulan yazının aynısı ile yazılmış bir hadis vardı:

    “Birbirini sevenler için nikah kadar güzel şey görülmemiştir..” [ ibn Mace ]

    Yusuf şaşkınlık üstüne şaşkınlık yaşıyordu… Meğer o notları yazan Sevgi’ydi.. Yusuf fark etmesin diye hep arapça dersinde ve öğretmenin yazısını taklid ederek yazıyordu… Yusuf hadis’i tekrar okudu “birbirini sevenler” diyordu.. Demek ki Sevgi de Onu seviyordu…

    Ve yıllar sonra kavuşma zamanları gelmişti…

    Söz ve nişan’ın ardından düğün günü gelip çatmıştı.. Çok sade bir düğün programı hazırlamışlardı.. Yusuf heyecanından yerinde duramıyor, oradan oraya volta atıyordu..Bir ara elini cebine attı Yusuf.. Ve yine bir hadis buldu:

    “Evleniniz, çoğalınız..” [ Beyhaki ]
    ···
   tümünü göster