Dönem tatiline kadar bu olay hiç aklımdan çıkmadı. Olayı annemlere sormak yerine kendim öğrenmek istiyordum. Gerçekleri söyleyecek olsalar şimdiye kadar açıklarlardı. Hakan'a olayı anlattığımda benimle gelmeyi başta kabul etmese de zorlamalarımla kabul ettirdim. Dönem tatilinde günlük kiraladığımız arabayla sabah erkenden yola çıktık. ... köyünün girişine geldiğimizde arabayı durdurup etrafa bakınmamız dakikalar sürdü. Hakan söze girdi.
+Defterde köyün terkedilmiş olduğu yazıyor mu ?
Sessizce hayır diyebildim. Sayfaları tekrar baştan açarak hızlıca okumaya başladım. Sonunda aradığım yeri buldum
-imamın evinin caminin kenarında olduğu yazıyor.
Camiyi bulmamız uzun sürmedi. Arabadan indiğimizde bizi 2 katlı köy evi karşıladı. Aceleyle terkediliği evin kapısının açık olmasından belliydi. Evin içerisine giricekken Hakan bağırarak durmamı söyledi.
+Noldu
-Pencerede biri var
Hakan öylece perdeleri çekilmiş pencereye bakıyodu. Baktığımda kimse yoktu.
+Burda daha fazla durmak istemiyorum. Hemen bulalım şu son sayfayı.
Evin içine girdiğimizde gerçekten de kimse yoktu. Yaklaşık yarım saatlik aramamızdan sonra son sayfayı gardropta bulduk. Sesli şekilde okumaya başladım.

O çocuğun doğması köyümüze felaketler getirdi. Hasatlarımız verimsiz geçti,her gece çığlık seslerine uyanmak zorunda kaldık, sabahları namaza giderken yolda kara keçiler cemaati kovalıyordu. Bu olaylar muhtar tarafından valiliğe iletildi. Vali bazı hoca ve imamlarla anlaşarak burayı mühürlemelerini istedi. Köyümüzü boşalttıktan sonra bazı zat-ı muhteremler bu köyü sonsuza dek mühürlediler. Eğer bir Ademoğlu bu köye ayak basarsa ancak o zaman mühür bozulur.

+Allah kahretsin. Biz ne yaptık Hakan. Evden çıkmak için döndüğümüzde arabanın yanında ki kara keçiler sarı gözleriyle bize bakıyordu.