Yanına oturdum. Onu umutsuzca sakinleştirmeye çalışırken sesimin titrediğini duyabiliyordum.

"tamam canım geçti. Ufak bir arıza oldu sadece. Yakında güzeller güzeli bebeğimiz gelecek. Bizim oğlumuz."

Kafasını bana döndü. Gözleri ölüydü. insanlıktan eser yoktu. Fısıldamaya başladı. 1 cümleydi sadece. Ama devamlı onu söyledi.

"onu içimden çıkarın"