Benim kitabımı okuyan bir kadın.

Piraz binlik yapayım deyip yan şezlonga da ben uzanıyorum. Uzanmadan önce kaçıncı sayfada kaldığına bakıyorum.

161. Sayfayı okuyor.

Orada tesadüf ile ilgili yazdığım denemem var.

Nasıl olsa o yazıyı ezbere biliyorum.

Kadın bana pas vermeyince sesli bir şekilde okuyorum ezberlediğim denemeyi;

"Tesadüfler bazen şart olur. Başını alıp gidersin gitmesine de şans yanında kalmaz her zaman. Yalnızlık bir buz parçası gibi keser bileğini. Buz erir suya dönüşür, bedenin erir yalnızlığın hammaddesine dönüşür... "
yazar: (bkz: gayri intihari adam)

Dönüp bana bakıyor.

Şöyle diyor.

"Bu kitap yeni çıkmadı mı ya nasıl ezberledin hemen?"

Ne yalan uyduracağım şimdi.

Direk yazarı olduğumu söylesem zevki kalmaz.

"Hiiç ezberlemiştim işte." Diye geçiştiriyorum.

Sohbet ilerliyor.

isminin Şevval olduğunu öğreniyorum.

O da bana ismimi soruyor.

züte geldin Gia.

ismim Gia diyorum.

Şüpheleniyor kız ama ısrar etmiyor.

Sohbetimiz on numara. Akşam olacak birazdan. Kızı yemeğe davet ediyorum. Paran bol Gia. Şeytanın bol olsun.