bu arada mevlüt dede ile görüşende olmamıştı ailemizde zaten baba tarafı ile birlikte yaşıyorum anne tarafım bu tarafta değiller. baba tarafı da genel itibari ile silmişti mevlüt dedeyi.
kel ile iki yabancı idik evde. korku ve kabus dolu geceler başımızda bekleyen kargalarla dolu günler çerçevesinde edinebildiğimiz 3-5 kuruş sayesinde Turanla, Mevlüt dedeyi ziyarete gittik.
Sabah kelden hemen sonra çıkıp gittim turanı da alıp yola koyuldum. mesafe çok değildi. heyecanlıydık mevlüt dedeyi göreceğimiz için.
ama heyecanımızın yerini büyük bir üzüntü ve hayal kırıklığı alacaktı 2 saat kadar sonra. turanın soyadı tutmadığı için mevlüt dede ile görüşmesi söz konusu değildi zaten o da içeriye girmek istememişti.her nedense cezaevinden pek bir korkmuştu turan.
dedemle görüşmeye başladım.
açık görüşmeydi beyler. evet mevlüt dedemdi gelen ama eski halinden eser kalmamış şuncacık süre zarfı içinde çok kilo kaybetmişti ve gözleri kan çanağı gibiydi. hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım dedemi görünce. sarılmak istedim görevliler izin vermedi. sadece gözlerine bakıp anlayabiliyordum onunda bizle aynı şeyleri yaşayabildiğini , içerideki suçlu ahaliyle yaşadıklarını anlatmak istemezdi dedem ama onlarıda ağzından almayı görev edinmiştim. çünkü aciz bir kadını öldürdüğü düşünülüyordu ve yapayalnızdı hapishanede.
-mevlüt dedem..
-hayvangibiyemis oğlumm..
-dedem neler yaptılar sana...
kısa bir süre sessiz bakışlardan sonra burnumun ve yüzümdeki diğer hasarın sebebini sordu kavga ettim dedim. üzmek istemedim onu.