Eren Bülbül'ü her gördüğüm de (haberlerde vs.) gözlerim doluyor ve ağlayacakmış gibi oluyorum ama çıkmıyor kursağımdan. Hele bir de o paylaşımı gözümün önüne gelince...

insan olan kimse istemez bir başkasının ölmesini, şehit düşmesini. Bende istemem ömrünü doyasıya yaşayamadan bu dünyadan göçüp gitmesini. Ama bizim şehitlerimizle gurur duymamız lazım değil mi? Düşünsenize, bu topraklar için, bu vatan için şehit olan insanlar var. Bu vatanı sevenler var. Ya bu vatanı sevmeyip ihanet etselerdi? Ya Eren, o teröristleri ihbar etmeseydi? Etmeseydi belki şehit düşmeyecekti ama nice canlar yanacaktı belki! Bir yerde okuduğum söz, anlatmak istediğim durumu özetler nitelikte;
"Şehit vermediğimiz bir gün kendimizi sorgulamalayız."

Yanlış anlaşılmasın, şehit vermeye meraklı değilim. Ancak etrafımız itle köpekle çevriliyken, bir bombalı eylem düzenlenip daha öncesinde bir gazi ya da şehit vermemişsek bile bile, vatana olan sevginin gözdenm geçirilmesi lazım. Keşke bizde Ömer Halisdemir gibi, Fethi Sekin gibi, Eren Bülbül gibi ve daha nice vatan sevdalısı şehitlerimiz gibi şehid olsak.

Şehitlere sevinilmez amma vatan sevgisi olan insanların olduğuna sevinmek gerek... Allah mekanını cennet eylesin Eren!

Eren, iyi ki varsın...