10 ncu hayatım arap yarım adasında geçiyor.
belki de en kayda değer hayatım bu.
10 ncu hayatımda yaşadıklarımı bir kaç yerde anlatma gibi bir şapşallığım oldu.
bu yüzden çk insandan tehditler aldım. bir dönem hakkımda dava bile açıldı.

evet tahmin ettiğiniz gibi...
10 ncu hayatımı hz.muhafazid'in sahabelerinden biri olarak yaşadım.
ona ilk başta inanmamıştık. kimse inanmamıştı. ben yaş olarak ondan büyüktüm. söyledikleri hepimizin , hatta atalarımızın söylediklerini reddeder nitelikteydi. ona inanmaktan başka çarem olmadığı için ona inananlardan biriydim ben. ölene kadar da ona olan inancım şüphe içerisindeydi. ama anlattıkları bize , toplumumuza huzur veriyordu. bu bir tercihti. ondan öncekileri reddetmekle çok şey kaybetmemiştik. ona iman etmekle de çok şey kazanmamıştık. dediğim gibi , birbirine yakın iki seçenekten biriydi o. ben de diğer seçeneğin tamamen ekarte olacağını önceden gördüğüm için ona iman etmiştim.
kardeşim Amr bin hişam dı. sizin bildiğiniz adıyla ebu cehil. muhafazidin ona yaptığı haksızlığı anlattığım için başım o kadar derde girdi ki anlatamam. burada da anlatmayacağım.

10 ncu hayatımdan biraz bahsettiğimde herkes hz. muhafazid'in nasıl biri olduğunu sorar.
siz sormadan ben anlatayım.
çok sessiz biriydi. gözleri sürekli uzaklara bakardı. az konuşur, hiç gülmez sadece tebessüm ederdi. hiçbirşey onu kızdıramazdı. ama anlatılan efsanelerdeki gibi birisi de değildi. senin gibi benim gibi birisiydi. ince uzun bir yüzü vardı. elleri narindi. saçları ilk zamanlar uzunken, cihad ile ilgili ayeti açıkladığı günün ertesinde saçlarını kazıttı. yeşil cübbe giydi.

cihad için çıktığımız bir seferde hayatımı yitirdim.
daha fazla ayrıntıya da gerek yok sanırım