üstümü başımı iyice temizledim.
parkamı giyip çıktım odadan.
ilk sokakta kimse yoktu.
ikinci sokak ise yeni yeni doluyordu.
ana caddeye çıkarken arkamdan gelen bir patırtı yetişti bana.
biri koluma girerken diğeri elindeki büyükçe bir sopayı enseme indirdi.
sonrası karanlık.

uyandığımda ellerimden ve ayaklarımda zincirlendiğimi farkettim önce.
başımda şişmanca bir polis duruyordu.
"nasıl bir hastalık bu sizinkisi halen anlayamıyorum" dedi polis.
"bunca yıldır katillerle uğraşıyorum... ama halen anlayamıyorum."

hiçbirşey söylemedim.
dövdüler,
parmaklarımı kırdılar,
saçlarımı yoldular.
ama ben hiçbirşey konuşmadım.

hücremdeydim. gece mi gündüz mü bilmiyordum. ağzımda kırılmış dişlerden birinin acısı diğer tüm acılarımı bastırıyordu. dil çekilen dişin yerinde yatarmış. dilim sürekli boşluklarda dolaşıyordu.
parmaklarımı kullanamıyordum,
çenemi tam olarak açamıyordum.
ayağa kalkamıyordum.
demir kapının göz hizasında beliren bir ışık zaten bulanık gören gözlerimi iyice kamaştırdı.
bir süre sonra demir kapı komple açıldı.
içeriye beyazlar giymiş bir adam girdi.
ardından 2 sandalye ve küçük tahta bir masa.
masanın üzerine 2 adet mum koydu beyazlı adam.
sandalyelerden birine oturdu.
bana bakıyordu.
konuşmak ister misin? dedi.
konuşmadım.
ben konuşabilir miyim. dinler misin? dedi. cevap vermedim. Ve tahmin edin nasıl öldüm ?

Evet inci Sözlük Sakinleri Şu ana kadar yaşadığım yıllarımı size anlattım ve sanırım bundan sonra doğmak istemiyorum. Şu anda Antalya da hayatımı sürdürmekteyım. Gerçekten bundan sonraki hayatımı merak ediyorum belki bir gün yine buluşur şu anki yaşamımı anlatırım bilemem beni dinlediğiniz için teşşekürler kendinize iyi bakın iyi bakın Değerli inci sözlük halkı