Oğlum kusura bakma gece gece rahatsız ediyorum. Sana verdiğin depozitoyu hesabına havale ettim bugün onun haberini vermek için aradım. Eyvallah amca sağol diyip direk kapattım. Kimbilir küfretmiştir ama umrumda değil şuan sorunum başkaydı. Sevda ortalarda yoktu. Tekrar annesini aradım onlar da açmadı. Gece yarısı olmuştu bile, uyumuşlardır diye düşündüm. Yeter artık polisi arayacaktım. Aradım ve bir ekip yönlendirdiler. Hemen her sorularını cevaplayıp bir de eşgal için fotoğraf verdim. Bundan sonrası sadece beklemek olacaktı.

O gece sabaha kadar uyumayıp şafak söktüğünde daha fazla dayanamayarak taksi çevirip Sevda'nın Fatih'te oturan ailesinin evlerine gittim. Apartman kapısında zile en az yirmi kere basmış olmama rağmen açan olmadı. Az sonra içeriden çıkan yaşlıca bir amca önümde durdu. Hayırdır oğlum kime baktın tanıyamadım seni dedi. Amca bu binada Nevin teyze ile Mustafa amca oturuyorlardı onlara geldim ama kapıyı açan olmadı dedim. Onlar dün sabahtan taşındılar oğlum. Peki yanında kızları var mıydı? diye sordum. Valla pek tanımıyorum ama gençten kumral bir kız vardı. Beraber gittiler. Evet işte oydu. Sevda.. Ama niye, nasıl?

Kafamda binbir cevapsız soru ile aradan iki hafta geçmişti. Bu süreçte kendimi alkole vurmuş, sıkıntılarımdan dolayı izin istediğim ve bunu reddeden birim amirine kafayı atıp işten kovulmuş, her gün her saat kendi kendime neden diye sormaktan çıldırmak üzereydim. iki haftanın sonunda telefonum çaldı..