aşk hikayesi

hayatımın en karanlık günleri ben kimseyi sevmedim hayatıma kimseyi almadım sonra biri çıktı karşıma
hakan altun diyor ya sanki zorla getirtmiş gibi aynen öyle zorlamadım geldi geldi girdi hayatıma engelleyemedim
aksine hoşuma gitmişti sevmeye başlamıştım her geçen gün daha çok bağlanıyordum o gülüyordu ben bağlanıyordum susuyodu
ben bağlanıyordum seviyordum hergün daha çok her gün daha fazla her geçen gün daha fazla durduramadım bıraktım kendimi trip atıyordu uyuyamıyor uykum kaçıyordu
sabah olmuyordu dünya benim için güzel bir yer haline gelmişti çünkü sevmiştim can yüceli dinlemedim bağlanmayacaksın diyordu ben bağlanıyordum
onun hayalleriyle uyuyor onun hayalleriyle uyanıyordum telefon elimde mesaj bekliyordum beş dakika daha fazla konuşalım diye neler saçmalamadım
ama çoğu zaman canı sıkılıyoken yazıyordu mutluyken pek aklına gelmiyordum takılmadım dedim o mutlu olsun benim içim önemli olan bu dedim
sonra nemi oldu her güzel şey gibi bitti sebep ne dedim sustu bir cevap bekledim sıkıldım deseydi buna da razıydım sustu
nefret etme benden dedi ben kimseden nefret edememki dedim ve gitti uyuyamadım
uyuyamıyorum gece acı veriyor belki suçtu sevmek belki yanlış zamanda yanlış lişide yanlış şeyi aramıştım
yinede acı veiyor evet kimseden nefret etmedim taaki gittikten iki gün sonra yanında iki erkek hava almak için çıktıgım cafe de yanmasa ya oturana kadar acı veriyor acı sen uyuyamazken onun uyuması sen acı çekerken onun mutlu olması