Gözlerimi açtığımda her zamanki gibi yine sıradan bir güne başlayacağımdan emin gibiydim. Yataktan hiç kalkasım yoktu. Çünkü yataktan kalktığımda beni neyin beklediğini çok iyi biliyordum. Bir süre düşüncelere daldım acaba bugün hiç bir şey yapmadan yirmi dört saat yatakta günümü nasıl geçiririm diye. Evet sizinde düşündüğünüz gibi bu olay çok sıkıcı ve dayanılmaz olurdu.

Bir süre bekledikten sonra cesaretimi toplayıp kafamı yorganın altından çıkardım. Perdenin arkasından gelen ışık, her sabah uyandığımda karşılaştığım ışıktan çok daha mat ve koyu renkteydi. içimden bir ses bugünün diğer günlerden çok daha farklı olacağı ve hayat bugün sanki yeniden başladı der gibiydi. Çok geçmeden uykunun vermiş olduğu sersemlikten kurtulup yataktan dışarı çıktım. Aklımda sadece dışarıda neyin olduğunu anlayabilmek vardı. Hafif adımlarla pencereye doğru ilerlerken, arka bahçeme aşırı yüksek bir sesle düşen maddenin beni insanlardan farklı kılacağını kim bilebilirdi.