deniz kabukları

Deniz kabuğu deyip geçme. Sen bilir misin ki, bir deniz kabuğu kolay oluşmaz. Kuma, balçığa bata çıka o kadar dalga ile savaşacaksın da sahile vuracaksın, kolay mı? Sonra sen sahilde yapayalnız yürürken, aklın bir karış havada düşlere dalarken ayağına batacak, fark edeceksin... Kızma, o da istemez tuzlu suyun yaralarını kabartmasını. Geçme, deniz kabuğu deyip geçme. Dinlesen, her birinin bir hikayesi var. Kiminin yüzleşmeye korktuğu, kiminin ise asla kopamadığı hikayeler. Hafife alma, onlar da denizde birer yıldız işte hor görme parlayamıyorlar diye ne olur. Deniz kabukları, güneşin göz bebeklerine sızdığı yerden gökyüzünün ciğerlerine dolduğu yere kadar asla kaybolmazlar gözden. Ve sakın unutma; nereye fırlatırsan fırlat, hiç bir deniz kabuğu asla kopamaz senden. Nereye gidersen git, gözlerinin dalıp gittiği her yerdedirler. Mehtap küser, deniz kabuğu deyip geçme.

Bir Öğretmenden Öğrencisine...