öncelikle aşk kavrdıbını elimize alalım . Belirli hormonların tetiklenmesiyle
oluşan aşırı endorfin sentezi gibi özelliklere dayanan garip bir duygu . Ancak biz bu duyguyu tam anlamıyla yaşıyor muyuz . Peki tam olarak yaşadığımızı düşündüğümüzde ise bu duyguları beslediğimiz nesneye bunu açıklayabilir miyiz ?
Eminim buna cesareti olmayan ya da kendi kafasında bu olayların devamında bir takım kötü olaylar olacağından dolayı paranoyaya girip platonik kalmayı tercih eden birçok insan vardır . Evet ben bu duyguyu sürekli ve kalıcı olarak saklamayı doğru bulurum . Başta da bahsettiğim paranoyadan kaynaklı . ve hayatımın büyük bir bölümünü yalnızlık içersinde geçirir içimde hala kurguladığım kötü olayların yaşanmadığı için bu teorinin kendimce doğruluğuna kendimi inandırırım . Bu nedenle platonik olmak bence bu duygunun en saf ve nötr halidir . Yorumlar bölümünde tartışabiliriz . Değerlenmiyecek ancak yine de yazmak istedim .