Evet son partı biraz hatırlayalım 1 hafta geçti üzerinden malum.

Kantin tezgahına doğru yola çıktım. Abiye

"Abi bir çatal alabilir miyim?" dedim.Çatalı alıp masaya doğru yöneldim.

Çatalı Zeynepe uzattım ve karşısına geçtim.

"Şu kısmınıı(çatalla gösteriyorum çeyrek kısmı) sen yiyiceksin."

"Yaaa ne gerek vardı iyi tamam acıkmıştım zaten."

dedi. Birlikte kekimizi bitirip, salona doğru yürümek için kalktık..


Evet takip eden panpalarımın aklına partı getirdikten sonra devam ediyorum.

Biz yan yana yürüyorduk.Ama öyle çift gibi değil, normal birileri nasıl yürürse arkadaş gibi yani. Tabi ben pek arkadaş gibi bir duygu hissediyor muydum? Orası ayrı. Salona doğru giderken arkamdan biri kafama şaplak attı. Panpalarım şunu söylüyeyim hayatımda o şaplak kadar sert bir şaplak yemedim. Arkamı döndüm,kim çıktı dersiniz. pekekent Müco.

B:Napıyorsun lan
M:Kanka şeyi ayarlıyamadım. Aslında yavaş vurucaktım da işte o anda öyle vurasım geldi özür dilerim..
Ahh ebesini gibtiğim kız olmasaydı giberdim belanı da neyse.

Biz 3 lü şekilde salona yaklaşmışken normal öğrenci sesleri duyulurdu.Ama bu sefer farklıydı sanki birieri tartışıyor gibiydi.Biz içeri girdiğimizde Özkan ve Mehmet tartışıyorlardı. Mehmet kim diye soran panpalarım olursa geçen partlarda maçta bana kafa tutan çocuk. Hocalar da yoktu tam kavga edilebilecek bir durumdu ama işte hocalar olmasa kızlar vardı.Çok ayıp olurdu onlara da.

Bir anda o kuş cıvıltısı sesi tekrar duydum.(A: Ayşenur bu arada onuda hatırlamayanlar geçen partlara bakabilirler.)

A:Yeterrr Mehmet sen neden kavga etmeden duramıyorsun?
Ö:Ayşenur lütfen çekilecek misin?
A:Hayır yeter karışmıyorum yiyin birbirinizi. Mehmet senin sorunların var biliyorum ama,bu kadarıda fazla.

Diyip sinirli şekilde çantasını alıp salondan dışarıya çıktı.