Günaydın panpalarım. Sanırım çoğu kişi bıraktım sanıp okumayı bırakmış.Ama öyle değil bırakmadım devam ediyorum. Entryler ile sanırım hikaye kategorisinde gözükecek. Devam edelim.

Mücahit'i hafif kenara iterek duvar kenarına geçtim ve oturdum.

M:Aslında şimdi şöyle bi durum var,ben eğer o vakitte ona o davranışta bulunsaydım herkese ayıp olurdu o yüzden yapmadım.
i:Bencedeee haklısın.

Ne anlatıyor bu pekekent diye düşünüyordum. Daha sonra hocanın derse girmesiyle herkes kendini toparladı ve o dersi de öyle atlatmış olduk.Bu sefer çıkışta sinemaya gitmek üzere sözleştik.O zamanlar tabi Avatar yeni çıkmış.3 D teknolojisi yeni gelmiş. Herkes akın akın o filme gidiyor.Ben Müco ilayda ve Emir gidecektik. Zeynep'in işi varmış sanırsam öyle anlattılar bana ama ben maksat muhabbet olsun diye ilayda'ya sorular soruyordum ara ara.

B:ilayda
i:Hı
B:Zeynep neden gelmedi
i:işi varmış sanırsamm.

Diye sarf ediyordu aramızda böyle konuşmalar film boyunca 2 3 kez tekrarlandı. Ardından filmin şokuyla dışarı attık kendimizi. Buraları biraz atlayacağım. Akşam Mücahit ile mesajlaşıyorduk.Bir yandan da emirle. Saate baktığımda 01:06 yı gösteriyordu. Bende yeter bu kadar diyip telefonumu kapattım ve uykuya dalma amacıyla kafamı yastığa koydum.

Sabah Mücahit ile birlikte okula gidiyorduk. Yanımıza ilayda ve Zeynep geldi gülüyorlardı. Ardından aramızda muhabbete dalmışken hayatımın en kötü 2 dakikasını yaşamıştım.

Okulun yakınlarındaki banklara oturduk.

i:Zeynepp
Z:Efendim?
i:Şeyy reghtar varya seni seviyormuş.

Hani böyle diyince ergenler gibi gözüküyor olabilir ama öyle değildi. ilayda'ya öyle bir şey söylememiştim.Çok mu belli ediyordum acaba?

Zeynep benim gözlerime sorgular nitelikte baktı. Gözlerimi kaçırınca ayağa kalktı sinirli bir şekilde.

Z:Ne demek oluyor bu?Ciddi misin sen?Ama bence sevgini içine göm,ben sana 2-3 gömlek büyük gelirim.

işte o an cidden Doktor Strange'in zamanı durdurmasını istiyordum. Hiç bir şey duymamak ağlamak yerin dibine girmek.Ama kaskatı kesilmiştim. Dondurulmuştum sanki. Hiç bir şey hissetmiyordum. ilayda da gülerek çantasını aldı. Zeynep de aynı şeyi yaptı ve kalktılar. Beyler cidden bu duygularımı 10 20 sayfa şeklinde yazardım ama sizi de sıkmak istemiyorum.Ama o an ölmek istediğimi söylüyebilirim.

Hiç bir şey demeden çantamı aldım. Ayağa kalktım,ve eve doğru yürümeye başladım. Müco da peşimden geliyordu.Çok sinirliydim beyler ama, Müco'yu da kırmak istemiyordum.

B:Bırak olum okula git bugün sonra konuşuruz.

dedim kararlı olduğumu biliyordu. Zorlamazdı böyle yaptığımı görünce.

M:Peki aga

dedi sadece.Ben de hemen kendimi eve attım. Basketbol topumu aldım. Hızlıca aşağıya koşarak sitenin basketbol sahasına gittim.

Kendimi oraya attım ve hunharca şut atıyordum. Hızlıca koşuyordum, bitap düşmek istiyordum. Attığımın hepsi giriyordu.Ama ben durmuyordum,en yükseğe zıplamaya çalışıyordum. Hatta smaç vurmaya falan da çalışıyordum. Olmuyordu deniyorum sürekli sürekli durmadan.3 lük deniyordum.2 lik deniyordum. Orta sahadan deniyordum.Ama hepsini çok hızlı yapıyordum. içimde yorgunluğa dair hiç bir duygu yoktu.

Ardından kendimi kaptırıp yere yığılıverdim.Ve düşünmeye başladım.Ne yapmıştım ben bu kıza? Neden böyle oldu.Senin bir suçun yok o kaybetti. diyordu içimdeki ses.Ben öyle düşünmüyordum ama içim öyle diyordu.

Hayatımda bir kızdan duyduğum en ağır sözlerin etkisiyle o sahada yıkılıp kaldım...