O lafı duyduktan sonra zaten hüngür hüngür ağlamaya başladım. Yapamazdım bu saatten sonra yapamazdım başka okulda.

Çünkü burası benim evim gibi olmuştu ve bu evin babası gibi görüyordum kendimi. Şimdi nasıl çekip giderdim hiçbir şey olmamış gibi amk kolaymıydı o kadar...

Tabii ben bunları düşünürken müdür yardımcısı denen o huur çocuğu aramayı bitirmiş ve müdürün odasına gitmiş benim atılma işlemlerimi konuşacak müdürle huur çocuğu.

Artık beni bekleyen sona yaklaşıyorum. Hiçbir kurtulma çarem yoktu. Tamamen zavallı birisi olmaya doğru gidiyordum...

O anda aklıma biri geldi...

Belki o konuşursa bu işleri düzeltebilirdi...

Ama asıl mesele onu okula getirmekti...

Bana babamdan daha çok babalık yapan adama , namı diğer Deli ibrahim'e gidecektim...