tanrının varlığının ispatı başta islam-isevilik ve musevilik dinlerini geçersiz kılar..
zira bu dinlerde bilinmeyenden mesul değildir inananlar, ve ispatlanan şey inanç değil bilgi olur,
örneklemek gerekirse ben size elmam var dersem buna inanır ya da inanmazsınız, ancak elmayı gösterirsem artık inanç işi ortadan kalkar ve yerini bilgiye bırakır. artık o elmayı ya biliyor ya da bilmiyorsunuzdur.

incil ve tevratı o kadar okumadım ancak kuran, bilmeyi değil inanmayı emreder. varlığı ispatlanan şey ise inançtan çıkıp bilgi olur,
şimdi paradoks şu ki, buluğ çağı ve ve akli dengenin yerinde olması, başlıca mesuliyet şartları ise, ki öyle, bu bilmediğimizden mesul olmadığımızı gösterir,
bu durumda da inanmayanlar bilmeyenler konumuna düşer, ve mesul olmazlar, haliyle bir ateist cennetlik olur..

tanrı ispatlanamaz..

edit: ey iman edenler, ey inananlar, öyleyse isteyen iman etsin ve benzeri çok şey geçer, ancak bir kez dahi bilenlerle seslenmemistir, "bilmezler mi ki" şeklinde çıkışlar farklı bir konu

edit: peki ilk sözünün oku olması onu bir inanç kaynağı değil bir bilgi kaynağı yapıyorsa, örneğin Stephan Havking, Einstein, ya da Celal Şengör gibi insanlar inanmayanlar değil bilmeyenl cahiller mi oluyor?