Önüme fırtınanın oluştuğu bir gaz bulutu çıktı ve korkuyu iliklerinize kadar hissettirecek bir ses geldi. Konuşan şey, "artık sonsuza kadar yanındayım" dedi.

Sesin şiddeti kulağımı inanılmaz acıtmış olmalı ki karşı koyamayıp çığlıklar içinde kulağımı tutarak yere kapaklandım.

Sesin kuvveti o kadar yüksekti ki aradan 2 dakikaya yakın bir süre geçmesine rağmen hala sesin yankısı devam ediyordu.

Kısa bir süre sonra ses kesildi ve fırtına durdu. Hala yere kapanık şekildeydim. Sesin kesilmesiyle kafamı kaldırdım ve karşımda benden 2 kat daha büyük ve iri, yaklaşık 3.5 metra boyunda kanatlı simsiyah bir varlık belirdi. Çığlığım dağlarda yankılanırken beliren varlık "SESSiZLiK!" diye bağırdı.

Varlık; siz insanlar çok değişiksiniz, günlerdir rüyanda kendini göster, görünmeden konuşmak kolay falan diye racon kesiyordun, ne oldu şimdi?

Ben: demek tüm olanların sebebi sensin. Bu ka..

Varlık: hayır hayır, düşündüğün gibi değil. Sana zarar vermek istemiyorum, yolculuk paneline ihtiyacın yok. Sana gereken ilmi verebilirim.

Ben: ne ilmini ne de seni istiyorum, defol git ve normal yaşantıma devam etmeme izin ver.

Varlık: gitmemi mi istiyorsun? Tamam güle güle, bol şans... O paneli çalıştıran sen değildin, o bataklıktan seni kurtaran bendim. insanlar çok nankör...

Ben: bekle, yanımdaki insanlar neden bir anda durdu?

Varlık: fazla soru sorma, zamanı kırarak kısa süreliğine paralel evren saptaması oluşturdum ve anlayacağın zamanı kısa bir süreliğine durdurdum.