ölüm

Ölüm kimine göre hayattaki son adımdır.Bir amaç uğruna yürüsün yürürsün sonra o son attığın adım bir daha adım atamadan yere düşersin. Kimilerine göre ise kuru bir sesizliktir.O sesizlik gelince ruhunun en derinine işler.O ölüm seni acılar ve tüm yaşanmış agır ve süreçli duyguların içine hapsederken o kişinin ekgibliğini farkettiğin zaman ölüm tüm sessizliğiyle seni susturur.O ekgibliktirki söyleyemediğin kelimeleri dokunamadığın her anı tüm ekgibliğiyle hissedersin. Tüm o zavalı duyguları yutkunurken buğazından geçmeyen o duyguları derin bir sesizlik içerisinde geri dışarı çıkartır onu hatırlatırken derin bir sesizlikte kendini sorgulamaktır.Ölüm tüm sesizlikte ne istiyorsa alır zütürür ve geride sadece ölümün bıraktıgı sesizlik kalır.O ekgiblik zamanla kendini yenilerken gene gelir o alır gider ne istiyorsa. işte o zamana kadar unutulan o kuru sesizlik kendini yine hatırlatarak tüm çirkinliğiyle seni bir ağaca dayanmış bir şekilde onun mezarına bakarken o sesizlik kendini belli eder