biliyor musun? Annem ve babam gidince, kardeşim yurt dışında, yalnız ölmek düşüncesi ürpertiyor. Ölümden korkmak değil, bu düşünce korkutuyor. Bakım evleri korkutuyor. Bir defa geldi Dünya ya bir çocuk istedim, olmadı. Devletin huzur evlerini gördüm daha önce, gayet iyi. Ama asıl sorun, neden böyle oldu, ne oldu da oldu onu bilmemek. Neden normal bir hayatım olmadı, bu yaşıma kadar neden yerleşik, düzenli bir hayatım olmadı? Neden imkansızın peşinde koştum bunca zaman bilmiyorum. Bundan sonra düzelir mi? Sanmıyorum...