saldim cayira

Saint-petersburg'da soğuk bir geceydi. ivan nikiforavic arabanın camından dışarı baktı. Sokaklar kar içindeydi. Yoksullar ve evsizler manastırların kapısında bir kap çorba için birikmişlerdi. Rusya ağlıyordu. Perdeyi kapatıp, şapkasını düzeltti ve arabacıya haykırdı. "Daha hızlı! Daha hızlı!" Atlar nikolia petroviclerin malikânesine geldiğinde arabacı öksürdü ve ivan nikiforivice cömertligi için teşekkür etti. Kapıyı çirkin bir subay olan aleksie nazorov açtı. Üzerinde sık bir redingot vardı. Boğazını temizledi ve ivana hosgeldin dedi.
Karısı nadya göz ucu ile ivana baktı. "Ah zavallı nadyuska" diye içinden geçirdi. ivan bozuntuya vermeden başıyla selamladı. Oğul petrovic; dimitri fyodor petrovic merdivenlerin başında görününce ivan'in yüzü aydınlandı. Bu kırmızı suratlı çirkin tipik bir alman Rus'u olan adamı görmek onu sevindirdi. fyodor, ivan'a sıkı sıkı sarılırken, göz ucuyla nadyaya şöyle bir baktı. ivan sıkı sıkı sarıldığı fyodar'u şöyle hafifçe döndürerek biraz da nadya'yi o kesti.
Bu bakışlardan ve sessizlikten rahatsız olan aleksei boğazını temizledi ve "dostlarım" dedi. Tam kadehini Rusya için kaldıracaktı ki fyodora halen sıkı sıkı sarılan ivan fyodorun omzundan haykırdı. "sus köpek ! Pastil diye bir şey çıkmış, boğaza birebirmiş. Rus edebiyatı bitti" dedi. Bunun üzerine hepsi birbirine sarılarak ağladı. Rusya ağlıyordu. Saint-petersburg da soğuk bir geceydi.