şöyle düşününce canım sıkılıyor böyle ateş basıyor sanki bütün vücudumu. ulan diyorum, ulan hayat bu kadar boş mu geçecekti benim için. 17 yaşındaki o halime dönüp söylesem, sen yannan gibi bir hayat yaşayacaksın delikanlı desem, acaba nasıl tepki verirdi. sonra duruyorum bi silkeleniyorum ve bu hayatın amk diye geçiriyorum içimden. zaten 3 5 günlük dünya. her şeyin en iyisi olsaydı ne olurdu ki? şimdiye kadar mükemmel bir hayat yaşamış olsaydım ne değişirdi ki? bu kadar önemli değil diyorum kendi kendime. yaşayıp yaşamamak arasında hiçbir fark yok diyorum. ama. ama işte. insanı en çok çökerten de, yaşayabilme olasılığı olan şeyleri yaşayamaması imiş. bunu da göz ardı edemiyor insan amk.